National Dishes Nr 32-196 – COLOMBIA – Bandeja paisa

Vandaag in mijn culinaire wereldreis: National Dishes Nr 32-196 – COLOMBIA – Bandeja paisa.
In 2020 startte ik mijn culinaire wereldreis @NationalDishes. Het doel: de nationale gerechten van alle 196 landen ter wereld koken, van Afghanistan tot Zwitserland. Ik begon in Afghanistan en nu ben ik in Colombia aangekomen. Na een boeiende stop in China met zijn voor buitenstaanders ingewikkelde culinaire tradities en immense variëteit, is het kiezen van het nationale gerecht van Colombia weer een makkie: Bandeja paisa. Het bleek een boeiend spektakel op het bord, waarbij ik voor het eerst in mijn leven speklapjes kocht en at…

Sorry Colombia. Bandeja paisa mag in Colombia heel geliefd zijn, het van oorsprong boerengerecht scoorde bij ons niet erg hoog. We vonden sommige elementen lekker – zoals de kaas-arepas en de hogao-salsa – , maar het gerecht als totaal is te weinig één geheel. Veel, zwaar, calorierijk, en een onelegant volgepropt bord.

Waardering: 12,25/20 punten
Vanaf gerecht 12/196 waarderen we de nationale gerechten die we eten. Leuk om straks te kunnen vergelijken welke gerechten ons wel en welke minder bevallen.

Bandeja paisa. Dit was weer zo’n gerecht waar ik helemaal geen zin in had toen ik las wat het was. Veel carbs (bonen, rijst èn bakbanaan) en veel soorten deels vet vlees (chicharrón – buikspek -, worst en gehakt). En dan ook nog een spiegelei. Veel, zwaar, calorierijk, en een onelegant volgepropt bord. Pff. De Colombianen roemen het als rijk en veelzijdig en zeggen dat je er alle kanten mee op kunt, maar in de praktijk zie ik niet veel variatie op dit thema. Ja, soms een plakje tomaat of een bloedworstje extra. Maar nog steeds stevige boerenkost voor boeren en ezeldrijvers die zwaar werk verrichten.

En viel het mee…? Sorry Colombia. Bandeja paisa mag in Colombia heel geliefd zijn, het van oorsprong boerengerecht scoorde bij ons niet erg hoog. We vonden sommige elementen lekker– zoals de kaas-arepas en de hogao-salsa – , maar het gerecht als totaal is te weinig één geheel. Veel, zwaar, calorierijk, en een onelegant volgepropt bord.

Score voor Bandeja paisa:
Ingrid: 6 (“Het gerecht is los zand, te weinig samenhang. Sommige elementen zijn lekker, zoals de arepas con queso en het gehakt met de hogao. Overall is het voor mij te zwaar en onelegant.”)
Marion: 6+ (“Het ziet en proeft niet als geheel. Het zijn allemaal losse ingrediënten. De arepas zijn lekker. En een aantal andere ingrediënten zijn wel smakelijk. Niet vies, niet laf. Maar het is gewoon geen geheel.”)

Colombia
De Republiek Colombia (Spaans: República de Colombia) ligt in het noordwesten van Zuid-Amerika. De hoofdstad is Bogotá. Het land grenst in het noorden aan de Caraïbische Zee, in het oosten aan Venezuela, in het zuidoosten aan Brazilië, in het zuiden aan Peru en Ecuador en in het westen aan Panama en de Grote Oceaan. Met circa 50 miljoen inwoners is Colombia het derde land naar inwonertal van Latijns-Amerika (na Brazilië en Mexico).
Waar zich nu Colombia bevindt woonden van oorsprong verscheidene precolumbiaanse volkeren. Vanaf 1500 koloniseerden Spaanse conquistadores het gebied en stichtten er het Nieuw Koninkrijk Granada. Colombia verkreeg zijn huidige vorm na de onafhankelijkheid in 1819 en het uiteenvallen van de jonge republiek Groot-Colombia in 1831.
Tot 1810 was het land een kolonie van Spanje en een belangrijke bron van goud. In dit jaar verklaarde Colombia zich onafhankelijk. Spaanse troepen onder leiding van generaal Pablo Morillo heroverden het land echter na de napoleontische oorlogen. Pas in 1819 was er sprake van een echte onafhankelijkheid onder leiding van Simón Bolívar en Francisco de Paula Santander. Simón Bolívar werd de eerste president van Colombia.
Het toenmalige Colombia, later aangeduid als Groot-Colombia, omvatte behalve het huidige Colombia ook Ecuador, Venezuela en Panama.
In 1830 werd Bolivar afgezet, wat leidde tot het uiteenvallen van de Republiek. Ecuador en Venezuela ontstonden als onafhankelijke staten, Panama bleef onderdeel van Colombia tot 1903.
Geweld en instabiliteit keerden regelmatig terug, tijdens de 1000-daagse Oorlog (1899-1902), La Violencia (1948-1958), en de Colombiaanse Burgeroorlog (1964-heden). Ondanks de successen van het Colombiaans vredesproces, in het bijzonder de totstandkoming van een vredesakkoord tussen de regering en rebellenbeweging FARC (2016), wordt op enkele plekken nog gevochten.
In 2019/2020 vierde het land de 200-jarige onafhankelijkheid van Spanje. Colombia is een democratie, een republiek en een eenheidsstaat. De economie is de op drie na grootste van het continent en wordt tot de voornaamste groeimarkten van de wereld gerekend. Sinds 28 april 2020 is Colombia lid van de OESO. [ Bron: wikipedia]

De keuken en specialiteiten van Colombia
De Colombiaanse keuken is een samenstelling van de culinaire tradities van de zes belangrijkste regio’s in Colombia. De keuken varieert regionaal en wordt vooral beïnvloed door de inheemse Colombiaanse, Spaanse en Afrikaanse keuken, met lichte Arabische invloed in sommige regio’s.

In Colombia ontbijt men voornamelijk met koffie of warme chocomelk (van verse cacao) en kaasachtige broodjes. De bekendste snack is waarschijnlijk de arepa. Deze ronde schijfjes zijn gemaakt van maïsmeel gaan op de barbecue of grill en worden warm geserveerd. Je ziet ze in meer Zuid-Amerikaanse landen (ik maakte eerder al Venezuelaanse arepas en Salvadoreaanse pupusas).

Pandebonos zijn broodjes gemaakt van cassavemeel, maïsmeel en witte Colombiaanse kaas. Colombianen dopen ze vaak in koffie. Buñuelos zijn gefrituurde deegballetjes. En net als in veel andere Zuid-Amerikaanse landen kom je hier empanadas tegen. Ik maakte ze al een keer als het nationale gerecht van Bolivia (de salteñas, een sappige empanada-variant met meer bouillon). En ook tamales deelt het land met buurlanden. Tamales zijn gestoomde pakketjes in bananenblad. Tamales bevatten een grote mix aan ingrediënten, die flink kunnen verschillen. Zo kun je er o.a. kip, varkensvlees, aardappel, doperwten, maïs en maïsmeel in verwerken.
Bananen gebruikt men in twee soorten: de groene bananen (plátanos) en de gele rijpe bananen. Van groene bananen worden bananenpannenkoekjes (patacónes) gemaakt. De banaan wordt eerst in stukjes gesneden, dan gefrituurd, daarna gestampt en weer gefrituurd. De knapperige snack heet patacóne. Van rijpe bananen worden de maduros gemaakt: de banaan wordt in schuine stukjes gesneden en gefrituurd.
Carne de polvo is ‘rundvleespoeder’Colombiaanse stijl, een klassieke versie van de Andes-regio waarbij je rundvlees kookt met ui en daarna tot poeder maalt. Carne de polvo is ook onderdeel van de bandeja paisa.
In de hoofdstad Bogotá vind je ajiaco, een kippensoep met verschillende soorten aardappel, kip en maïs. De soep wordt gegarneerd met zure room en kappertjes.
Colombianen houden ook enorm van hun sancocho. Sancocho is een soep die ook buiten op een vuurtje gemaakt kan worden en iedereen doet dat op zijn eigen manier. Die van oma is natuurlijk de beste. Een goede Sancocho heeft een rokerige maak en is een klein beetje gebonden door de platano (bakbanaan) die er in zit. Niet te versmaden is de picada, de Colombiaanse versie van BBQ.
In de kustgebieden van Colombia vind je minder vlees, maar deste mer visgerechten.
De nationale drank is aguardiente, een op suikerriet en anijs gebaseerde sterke drank.

Het nationale gerecht van Colombia: Bandeja paisa of sancocho?
Bandeja paisa is sinds 2005 het nationale gerecht van Colombia, een zware, calorierijke maaltijd die traditioneel op een grote, ovale schaal wordt geserveerd. Het gerecht wordt ook wel bandeja de arriero, bandeja montañera, of bandeja antioqueña genoemd.

In 2005 was de Colombiaanse regering van plan om van bandeja paisa het nationale gerecht te maken, waarbij de naam zou worden veranderd in “bandeja montañera” (bergschotel) om de uitsluiting van mensen van buiten de Paisa-regio te voorkomen. Een aantal mensen was tegen deze benaming, met het argument dat slechts een klein percentage van de Colombiaanse bevolking het regelmatig consumeert en dat het afkomstig is uit slechts één regio van Colombia (Antioquia). Het voorgestelde alternatief, sancocho, vonden de meesten echter geen typisch Colombiaans gerecht, omdat het niet exclusief voor Colombia is en het gerecht in veel andere landen ook bestaat, zoals Cuba, Venezuela, de Canarische Eilanden, Puerto Rico, de Dominicaanse Republiek en Panama. Sancocho valt dus af. En de Colombiaanse toeristenindustrie had bandeja paisa ook al via foto’s in advertenties, menukaarten en brochures tot het meest typische Colombiaanse gerecht gebombardeerd.

Bandeja paisa dus definitief als nationaal gerecht van Colombia! Bandeja Paisa is vernoemd naar de inwoners van het gebied waar dit gerecht vandaan komt. Veel Colombianen zijn er mee opgegroeid, zeker in de regio Antioquia en het gebied rond de stad Medellín waar dit gerecht oorspronkelijk vandaan komt. Het bestaat vooral uit veel vet vlees, gefrituurde ingrediënten en nogal wat carbs (koolhyraten). Niks voor vega’s en toeristen die gezonde en lichte voeding zoeken. Op je bord kun je de volgende tien ingrediënten aantreffen: rijst, (rode) kidney-bonen, patacón (gefrituurde groene bakbanaan), carne de polvo (of als alternatief rundergehakt, wat ik deed), chorizo-worst, chicharrón (gefrituurd buikspek; ik koos als alternatief voor een speklapje en dat is – jawel, echt waar! – de eerste keer in mijn leven dat ik een speklapje kocht of at!), arepa (ik maakte een variant met kaas erin: de arepa con queso), avocado, hogao (een Colombiaans-Creoolse salsa met tomaten, ui, knoflook, komijn, zout en peper) en een gebakken ei. Sommigen voegen nog plakjes tomaat en morcilla (bloedworst) toe. Het belangrijkste is echter een overvloedige schaal met eten. Er zijn ongelooflijk veel variaties en je kunt het enigszins naar je eigen smaak aanpassen. Oorspronkelijk leverde het gerecht voeding en energie aan boeren en ezeldrijvers om ze de hele dag actief te houden. Welke variant je ook kiest, het blijft een van oorsprong een boerengerecht, eenvoudig, stevig en voedzaam.

Arepas
Zowel Colombia als Venezuela claimt het ontstaan van arepas. Die maïspannenkoekjes worden gemaakt van maïsmeel. Feit is dat maïs in veel delen van Midden- en Zuid-Amerika al eeuwenlang het belangrijkste gewas is. Waarschijnlijk maakte de inheemse bevolking van beide landen al heel lang maïspannenkoekjes. Ik maakte al eens Venezuelaanse arepas (met geel maïsmeel), en de Salvadoriaanse pupusas. Nu dus Colombiaanse arepas (met wit maïsmeel, water en wat gesmolten boter), en dan de variant met kaas (arepas quesada). Arepas colombianas con queso, ook wel arepitas quesuda genoemd. Colombianen eten arepas de hele dag door, als ontbijt, bij de lunch, bij het diner of als tussendoorsnack. De kaas-arepas zijn daar ook heel geschikt voor. Als je ze goed maakt zijn ze krokant van buiten en zacht van binnen.

Voor de bereiding van de Colombiaanse arepas heb je voorgekookt wit maïsmeel nodig (PAN is hèt merk hiervoor), maar je kunt dit meel ook in de gele versie gebruiken, met vergelijkbare resultaten. Meel kan alleen worden gemengd met water, melk of een mengsel van beide vloeistoffen. Het witte maïsmeel dat men hier in Colombia voor gebruikt, is gemaakt van witte maïs en heeft een mildere, zoetere smaak, terwijl het gele maïsmeel is gemaakt van gele maïs en een meer robuuste, aardse smaak heeft. Wit maïsmeel is ook fijner en produceert een gladdere, romigere textuur wanneer gekookt, terwijl gele maïsmeel grover en korreliger is. Kijk zelf wat je prefereert.

Traditioneel gebruiken Colombianen voor kaasarepa’s costeño-kaas, een romige en zachte kaas , enigszins zout. Omdat het een lastige kaas is om te vinden, kun je die in ons land vervangen door mozzarella. Of een andere kaas van je voorkeur. Je hebt in elk geval kazen nodig die goed smelten.

De verhouding van maïsmeel (voorgekookt wit maïsmeel  van PAN) en warm water is bijvoorbeeld: 400gr meel – 550ml water of 250gr meel – 350ml water of 200gr meel en 275ml water. Bij die laatste verhouding kun je 125gr mozzarella, 20gr gesmolten roomboter en een snufje zout toevoegen. Genoeg voor 8 arepas.

Ingrediënten (4 personen)
NB Neem niet teveel van alles, want je gebruikt voor een echte bandeja paisa minimaal 10 ingrediënten (bonen, rijst, bakbanaan, rundergehakt, chorizo-worsten, chicharrón of ander spek). Zo kun je van alles een beetje proeven. Tomaat en bloedworst zijn optioneel.

• 200gr rode kidney bonen (gedroogd of uit blik)
• 200gr witte rijst
• 2 groene bakbananen, in schuine plakjes
• 300gr rundergehakt
• 4 chorizoworsten (vers, niet gedroogd; of neem b.v. merguezworstjes of andere worsten)
• 250gr chicharrón (buikspek, of neem als alternatief 2 speklapjes)
• 2 avocado’s, gehalveerd en in plakjes + wat limoensap tegen het verkleuren
• 4 eieren
• 8 arepa’s van wit maïsmeel (witte PAN)
• 4EL hogao
• Optioneel: partjes of plakjes tomaat
• Optioneel: bloedworst (morcillas)
• Komijn, zout en versgemalen peper
• Olie om in te frituren en bakken

Voor de (kaas)arepa’s:

• 200gr voorgekookt wit maïsmeel (merk PAN)
• 275ml warm water
• 125gr mozzarella (laat de kaas weg als je gewone arepas wilt maken)
• 20gr gesmolten roomboter
• Een snufje zout
• En boter om in te bakken

Voor de hogao:

De hogao kan zowel door de bonen als door het gehakt gedaan worden. De keuze is persoonlijk. Wij deden het alleen door het gehakt om de smaak van de bonen puur te houden.

• 1 ui, gehakt
• 2 tomaten, in blokjes,
• 1 knoflookteentje
• 1TL komijn
• Zout en peper
• Olie om in te bakken

Bereiding

• Maak eerst de hogao. Vermeng alle ingrediënten behalve de olie. Als je de hogao bij het gehakt (en/of de bonen) doet, dan kun je dit nu zo toevoegen. Wil je de hogao los serveren als salsa/saus, dan kun je dit mengsel in olie fruiten en daarna ca. 5 minuten stoven en laten afkoelen.
• Maak nu het deeg voor de (kaas)arepas. Doe het maïsmeel met zout in een kom. Voeg het warme water en de gesmolten boter toe. Meng een beetje en voeg dan de geraspte mozzarella toe. Kneed het deeg ca. twee minuten met je handen tot er een zacht deeg ontstaat. Laat het deeg vijf minuten rusten. Maak dan de arepas. Je hebt genoeg om acht mooie ronde maïspannenkoekjes te maken. Vorm acht balletjes van het deeg. Druk de ballen plat met je handen of met een deegroller, tot ongeveer 1 à 1½cm dikte.
• Maak nu de rest van het gerecht.
• Kook de rijst.
• Bak het gehakt rul in wat olie en voeg de hogao toe en bak samen nog zo’n 5 minuten. Breng op smaak met 1TL komijn, zout en peper.
• Bak de speklapjes krokant in ca. 10-15 minuten.
• Bak de worstjes ca. 8 minuten.
• Frituur de plakjes bakbanaan goudbruin, ca. 3-4 minuten per kant.
• Bak de arepas in boter tot ze aan beide kanten goudbruin zijn en van binnen gaar.
• Verwarm de bonen (als je een blikje gebruikt zoals ik).
• Bak de spiegeleieren.
• Snij de avocado en bedruip met wat limoensap tegen het verkleuren.
• Serveer het op individuele borden of serveer alles samen op een grote ovalen schaal.

Buen provecho!

Variëren met bandeja paisa
Je kunt natuurlijk altijd variëren met bandeja paisa, hoewel het voor mij veel variatie op één thema is. Wat weglaten of toevoegen, net wat andere bonen, variëren met de arepas zoals ik deed met de kaas-arepas, ander vlees of andere worstjes nemen, duurder chiquer vlees, extra tomaat of bloedworst etc.

• De bandeja paisa gourmet: bevat bonen, vleesmedaillons, rijst, spek, bakbanaan en guacamole.
• Bandeja paisa con frijoles verdes: met sperziebonen in plaats van kidneybonen.
• Bandeja paisa low fat (vetarm): mensen die liever op hun cholesterolniveau willen letten, kunnen kiezen voor een caloriearmere versie: bonen, zilvervliesrijst, rundvlees, gekookt ei, gestoomde banaan en spek gekookt in water.
• Vegan Paisa Bandeja. De vegan-versie bestaat uit: bonen, bruine rijst, tofu, soya texturizada (getextureerde soja), avocado en rijpe banaan.
• Dit representatieve gerecht van de Colombiaanse cultuur is zo veelzijdig als iedereen het wil maken. Als je het thuis klaarmaakt, kun je alle variaties maken die je wilt en genieten van de combinatie van ingrediënten, smaken, texturen en unieke aroma’s. Sommige restaurants in Antioquia hebben een uitgebreide versie, die ook wel bekend is als bandeja paisa met zeven vleessoorten, met extra gegrilde steak, gegrild varkensvlees en lever.
• In Bogotá is een magere versie populair waar varkensvlees is vervangen door kipfilet, bloedworst door salade en chorizo door een ‘wiener’ (knakworstje).
• Verder zijn er in heel Colombia regionale verschillen. In de regio Tolima wordt de bandeja paisa bijvoorbeeld geserveerd met frietjes in plaats van gefrituurde bakbanaan. In kustregio’s wordt ook wel gebakken vis toegevoegd.

Wijntip: ik begrijp dat Colombianen bij het eten niet veel drinken; misschien wat bier, maar wijn is zeker niet gebruikelijk. Na het eten drinken ze aguardiente of rum. In Colombia is aguardiente een naar anijs smakende likeur, net als in Mexico wordt het hier uit suikerriet gewonnen. Het is vooral populair in de Andes-regio, maar elke regio heeft zijn eigen merken en smaken. Ook kun je er mazamorra bij drinken, een drankje op basis van melk dat koud wordt geserveerd en bestaat uit gemalen maïs.

Als je wijn wilt, dan kun je denken aan zinfandel / primitivo, malbec, petit verdot uit de nieuwe wereld, een sappige wijn uit Alentejo of Ribera del Duero. De wijn moet een goede structuur hebben (dus wel wat vol/stevig zijn) en wat zuren om door het vet van het vlees heen te snijden, maar ook een klein zoetje misstaat niet vanwege de zoete elementen in het gerecht (de bakbanaan).

Wij kozen voor een malbec, de “Fazzio” van La Posta uit Tupungato/Mendoza. En daarnaast een mooie oude rum uit Panama, de “Compañero extra añejo” van producent 1423, met een vleugje chocolade, vanille en sinaasappelzest.

@NationalDishes
Mijn doel met @NationalDishes is om de nationale gerechten van alle 196 landen in de wereld te koken, van A (zie de kabuli palaw uit Afghanistan) tot Z (afsluitend Zwitserland, met vermoedelijk kaasfondue?).

Op naar…?
Zo. Colombia was land 32/196 in onze culinaire reis. Hierna pak ik mijn koffertje en pannen weer op en ga naar Oost-Afrika, en wel naar de kleine eilandengroep Comoren. Ik verheug me nu al op hun nationale gerecht: langouste à la vanille, kreeft met vanillesaus. Of is het octopuscurry? We zullen zien. Volgen jullie me straks ook weer in mijn culinaire wereldreis…?

Waardering nationale gerechten tot nu toe:
Het zoetzure varkensvlees met ananas en paprika (koe loe yuk) uit China/Kanton [nr. 31/196] steeg meteen naar plek 1 met 18/20 punten (“mooie balans van smaken, erg van genoten” en “knapperig en lekker”).
De Flying Fish & CouCou uit Barbados [nr. 14/196] kreeg 17/20 punten (“Heerlijke saus, wat een smaakexplosie! Complex en warm door alle kruiden en specerijen”).
De salteñas uit Bolivia [nr. 19/196] verrasten ons en kregen 16,75/20 punten (“verrassende smaakbeleving door de zoete deeg en mooie combinatie van hartig en pittig met zoet”).
Ema Datshi uit Bhutan [nr. 18/196] kreeg 16,5/20 punten (“overtrof al onze verwachtingen; heerlijk en zeer smakelijk”).
Tussendoor de borscht uit Oekraïne gemaakt, vanwege de crisis daar. 16,75/20 punten (“Hartverwarmende soep, vol en rijk van smaak”).
De machboos uit Bahrein [nr. 12/196] scoorde 16/20 punten (“Smakelijke geurige rijst. Sappige kip.”).
De ćevapčići uit Bosnië en Herzegovina [nr. 20/196] scoorden 15,75/20 punten (“smakelijke gehaktworstjes; met ajvar als mooie aanvulling”).
De stoofpot cazuela de ave uit Chili [nr. 30/196] was zeer smakelijk en scoorde goed met 15,5/20 punten.
De twee nationale gerechten ‘shopska salata’ en ‘banitsa’ uit Bulgarije [nr. 24/196] scoren samen 15,25/20 punten (“pure en zeer smakelijke salade” en “heerlijke luchtige hartige taart”).
De mosselen met friet uit België [nr. 15/196]: 15/20 punten (“we hebben weer genoten van deze klassieker van onze zuiderburen”).
Kandy ti nyma uit de Centraal-Afrikaanse Republiek [nr. 29/196] scoorde met 15/20 punten goed (“smakelijk” en “mag nog een keer”).
Rice & Beans uit Belize [nr. 16/196] scoorde samen met de recado-kip 14,5/20 punten (“verrassende rijst met bonen door de kokosmelk en heerlijke kip”).
De Chicken Korma uit Bangladesh [nr. 13/196] waardeerden we met 14/20 (“beetje saai”).
De feijoada uit Brazilië [nr. 22/196] kreeg 13,75/20 punten (“smakelijk geheel met een gevarieerd smakenpalet”).
Runderstoofje seswaa uit Botswana [nr. 21/196] eindigde laag met 13,5/20 punten (“puur maar best saai” en “zacht en smaakvol” was ons commentaar).
De waardering voor roersoep samlor korkor uit Cambodja [nr. 27/196] liepen erg uiteen (8- en “zeer smakelijk, puur en afwisselend” en 6+ “er springt niet echt iets uit”) waardoor deze soep uiteindelijk helaas niet hoog scoorde (14/20).
Kip Kung Pao met pepertjes uit China/Szechuan [nr. 31/196] scoorde met 13/20 punten best laag, maar we waren te voorzichtig met de pepertjes. We geven het gerecht daarom binnenkort een herkansing…
We waren het eens over poutine uit Canada [nr. 28/196]. De populaire snack kreeg van ons 13/20 punten (“eenvoudig”, “zwaar, snackbarvoer”).
De Riz gras uit Burkina Faso [nr. 25/196] kon ons niet bekoren (12,5/20 punten), want “saai” en “redelijk neutraal”. De pikante kip met specerijen uit het land die we erbij maakten, scoorde wel goed.
Bandeja paisa uit Colombia [nr. 32/196] stelde helaas teleur (12,25/20 punten), want we vonden het zwaar en vooral geen geheel met al die losse – en soms best lekkere – onderdelen.
Ook boko boko harees uit Burundi [nr. 26/196] beviel niet zo goed (maar 10/20 punten). We vonden het gerecht vooral “flauw”.
De kuli-kuli van Benin [nr. 17/196] mislukte, dus die konden we voorlopig nog niet waarderen.
Ambuyat uit Brunei (nr. 23/196): kan het nog lager? De ambuyat zelf scoorde slechts 5/20 punten. De bijgerechten scoorden wisselend (van 6 tot 15,5/20 punten) en maakten het gerecht afwisselend en een beleving.

© 2024 Tekst & Fotografie: Ingrid Larmoyeur | vinissima.nl.
Teksten en foto’s mogen door derden niet zonder toestemming worden overgenomen of gebruikt.
Meer nationale gerechten zien? Volg me op Instagram @vinissima of @NationalDishes of op mijn blog via @NationalDishes.