Op zoek naar een lekkere cocktail met ananassap, stuitte ik op twee cocktails die een beetje vergelijkbaar zijn, maar toch door een belangrijk ingrediënt van elkaar verschillen. Ze hebben beide ananassap en wodka c.q. witte rum, maar ze verschillen door de toevoeging van een likeur. De French Martini krijgt Chambord, de Mary Pickford wordt gemaakt met Luxardo maraschino (en een beetje grenadine). De French Martini is net een tikje fruitiger, dus als dat je aanspreekt is dit jouw cocktail.
De naam van de Mary Pickford Cocktail komt van de van oorsprong Canadese actrice Gladys Louise Smith (1892–1979) die zich later Mary Pickford noemde. Ze was ‘America’s sweetheart’ in de tijd van de stomme film
Mary Pickford
De Mary Pickford cocktail is een cocktailklassieker die bedacht is tijdens de periode van de Amerikaanse drooglegging (Prohibition, 1920-1933). De naam komt van de van oorsprong Canadese actrice Gladys Louise Smith (1892–1979) die zich later Mary Pickford noemde. Ze was ‘America’s sweetheart’ in de tijd van de stomme film en was razend populair als kindsterretje en bleef zelfs tot haar dertigste kinderrollen spelen omdat haar fans niet wilden dat ze een volwassen vrouw speelde. Ze had een lange en roemruchte carrière en ‘versleet’ enkele bekende echtgenoten, waaronder acteur Douglas Fairbanks.
Er wordt gezegd dat de cocktail gemaakt is door New Yorker Eddie Woelke of Engelsman Fred Kaufmann in het Hotel Nacional de Cuba voor Pickford, die in Havana zou zijn geweest met echtgenoot Douglas Fairbanks en hun vriend Charlie Chaplin om te filmen. Dat kan helemaal niet, want ze was rond die tijd helemaal niet daar met Douglas en ze hebben nooit een film samen in Cuba gemaakt, maar het is een mooi en populair verhaal rond deze bekende cocktail.
De cocktail werd voor het eerst genoemd in het boek ‘When it’s Cocktail Time in Cuba’ (1928) van de journalist Basil Woon. Cuba was destijds populair als bestemming om te feesten drinken en gokken, veel Amerikaanse bartenders namen hun toevlucht tot het eiland, en de Cubaanse overheid had Woon ingehuurd om Cuba te promoten bij de Amerikanen. Door ‘cocktail time’ in de titel op te nemen, werd het boek meteen populair in Amerika waar alcohol destijds verboden was. Een slimme zet. In die periode werden fruitige cocktails ook steeds populairder, omdat ook vrouwen ineens naar de zogenaamde geheime ‘speak easy bars’ kwamen en zij hielden van andere cocktails dan de mannen. Het fruit was bovendien een mooie dekmantel (“nee, ik drink geen alcohol, maar vruchtensap!”) en kon de nare bittere smaak van slecht gemaakte illegale alcohol maskeren. Cuba stond toen al bekend voor z’n rum (Bacardi komt uit Cuba) en naast de daiquiri, noemde Woon nog twee andere rum-cocktails in zijn boek: de ‘presidente’ (El Presidente No. 1 van Simon Ford is genoemd naar president Mario García Menocal en bevat volgens het boek gelijke delen golden rum en vermouth, en een dash orange curacao of een scheutje grenadine) en de ‘Mary Pickford’. Mede door het boek van Woon en de populariteit van Pickford, werd de verleidelijke cocktail enorm populair in Amerika en later ook in Europa. De Mary Pickford Cocktail behoort nu tot de cocktailklassiekers en is het absoluut waard om uit te proberen!
Ingrediënten (1 cocktail)
- 60ml witte rum
- 45ml (vers) ananassap
- 5ml marasquin (ik koos Luxardo maraschino)
- 10ml grenadine
- IJsblokjes
- Garnering: luxardo-marasquinkers(en)
Bereiding
- Shake alle ingrediënten (behalve de garnering) met ijs.
- Giet via de strainer (zeefje op de cocktailaker) in een – liefst gekoeld – cocktailglas.
- Garneer met frambozen of ananaspartjes.
De verhoudingen verschillen ook hier weer. Ik koos 60 rum, 45 ananassap, 5 marasquin en 10 grenadine, maar je ziet ook met 5ml grenadine, de cocktail wordt dan iets minder zoet. Of 60 rum, 60 ananassap, 10 marasquin en 10 grenadine. Ook hier geldt weer: probeer wat verhoudingen uit en kies die samenstelling die voor jou het beste werkt (zoeter en fruitiger of juist wat strakker).
Geef een reactie