Begin juni is voor onze wijnclub Le Tire Bouchon ingeruimd voor het zomerdiner. Het zomerdiner staat traditioneel in het teken van wijn-spijs. Ter leering ende vermaeck gaan we dan bij elke gang twee verschillende wijnen inzetten en bekijken welke wijn het beste past. Meestal dineren we bij een restaurant, waarbij het restaurant één wijn inzet, en ondergetekende als ‘wijnmeester’ van de club zorgt voor een tweede alternatief ernaast. Soms heb ik dan een nadeel, omdat ik de exacte receptuur niet ken. Zo herinner ik me een gerecht “lamscarrée à la maroccain”. Mijn Provence-rosé paste perfect bij het lam, maar legde het zwaar af bij het hele gerecht. Er zat namelijk couscous bij met ingelegde geconfijte (en dus zoete!) citroenen. Daar kan mijn droge rosé niet tegenop, maar de zwoele rijpe rode Roussillon paste perfect.
Afgelopen zaterdag waren we met z’n allen te gast bij clubgenote Gerda en werd er gekookt door een aantal van onze leden. De chefs zorgden voor een wijn bij hun gerecht, en ik koos de tweede. Dat leverde de volgende combinaties en discussies op.
•
Vooraf: 2008 Crémant d’Alsace, extra brut chardonnay, Emile Boeckel. Krachtige neus met uitbundige gistaroma’s en gerijpte tonen. Granny smith. Notig. In de mond schoon, zuiver, verkwikkende zuurgraad en strakdroog. Mooie fijne mousse die bijna onstuimig in het glas omhoog dwarrelt. Ook hier kracht, notigheid en veel gisttonen.Alleen Marco raadde het, maar dat kwam omdat hij ooit mijn blog (zie http://bit.ly/Yyo4Lh) over deze wijn had gelezen.
• 
Amuses van eendelever en Bleu d’auvergne-soepje van Gerda met 2006 Mosel, chardonnay, Weingut Friedrich Becker. Gerda had deze gekke wijn ooit bij Becker (wijngaard, hotel en inmiddels een restaurant met twee Michelin-sterren) zelf gekocht. Zoete chardonnay met een fris zuurtje uit de Moezel!? Paste perfect bij de gerechtjes.
• 
Visterrine van zalm met romige asperge-paksoivulling van Monica met 2012 Gascogne, gros manseng, Domaine des Cassagnoles en 2011 Valdeorras, godello, Louro do Bollo. De Gascogne oogt grassig, bijna sauvignon blanc-achtig en heeft zuren en een bittertje. Doet het met die zuurgraad envegetale aroma’s goed bij de asperges in het gerecht en bij de friszure dressing bij de sla, maar niet bij de romige vulling en de zalm. De godello is voller en heeft wat minder zuren en past daardoor overall beter.
• 
Kabeljauwrug met kruidendressing met prei & peen en beurre blanc saus van Gerda en Ingrid met 2011 Saint-Véran, Joseph Drouhin en 2011 Verdicchio dei Castelli di Jesi, “Le Vaglie” van Stefano Antonucci , Azienda Santa Barbera. De Saint-Véran heeft milde zuren en heeft behoorlijk wat honingtonen waardoor hij voor mij over het elegante maar wat neutrale gerecht heengaat. De verdicchio is fris, midvol en heeft bijna een prikkeltje. Ik had ‘m voller verwacht waardoor hij beter zou moeten passen, maar door zijn frisheid heeft de wijn ook moeite met het gerecht. De score is met 11 voor de Saint-Véran en 12 voor de verdicchio praktisch gelijk.
• 
Kogelbiefstuk (slowcooking), salsa verde, nieuwe aardappeltjes en groene sla van Gerda en Ingrid met dressing met 2002 Pauillac, Pontet Canet en 2011 Nebbiolo d’Alba, Giacosa Fratelli. De salsa verde maakt het de biefstuk en de wijnen moeilijk! Ook hier gaan de stemmen voor ongeveer de helft naar wijn 1 en voor de helft naar wijn 2. We hebben dus beiden goed gekozen en het ligt aan je eigen voorkeur of aan waar je de nadruk op legt welke wijn je bij dit gerecht prefereert. De Bordeaux is mooi op dronk en heeft een redelijke zuurgraad. Deze past het beste bij de kogelbiefstuk als die zonder de garnituur wordt geproefd. Doe je de salsa verde en de aardappeltjes erbij, dan heeft de nebbiolo met z’n kleine zoetje bij velen weer de voorkeur.
• 
Dessert: eton mess van Ingrid met 2011 DOCG Brachetto 
d’Acqui, vino spumante dolce, “Rosa Regale”, Banfi (zie ook http://bit.ly/14tKcYX over deze wijn). Mooie granaatrode dessertwijn met maar 7% alcohol. Iedereen was het erover eens: een perfect match met het gerecht en samen een heerlijke zoete afsluiter van een diner.
• Oude Zoeterwoudse boerenkaas, Spaanse blauwschimmelkaas (Cabrales Valdeon) en Hollandse Landana Bleu-Blue meegenomen door Marco met jerez PX, Bodegas Valdivio. Port en kaas, PX en kaas, rode wijn en kaas…MOEILIJK!!! Een (dessert)wijn past zelden of nooit bij alle kazen van een kaasplankje. Eigenlijk moet je bij elke kaas een klein glaasje met een andere wijn hebben voor een echt goede match. Bij port past vooral harde kaas en blauwschimmel. Jonge geit, witschimmel of roodbacterie past sowieso volgens mij eigenlijk bij geen van drieën. En toch zijn die drie wijnen tegenwoordig favoriete begeleiders bij kaasplankjes. Tja, hardnekkig. Marco wilde graag PX inzetten voor het naborrelen en nababbelen. Hij koos daarvoor drie kazen 
met een sterke smaak die zouden kunnen passen. Ik snap zijn keuze, maar voor mij bewijst het weer eens temeer dat de meeste PX niet bij kaas past. Dit is een mooie PX, maar echt 100% passen bij kaas doet hij niet. Desalniettemin samen een heerlijke hartig-zoete afsluiter van wederom een geslaagd wijn-spijs zomerdiner van Le Tire Bouchon!
Geef een reactie