Afgelopen zaterdag hadden we wilddiner van wijnclub 2, de Haagse Wijnsociëiteit. De meest verrassende combinatie was die van licht gebrande eendenlever, structuren van peer en macadamia. Hierbij hadden twee clubleden een wijn gekozen. Als eerste kregen we een 2011 riesling Spätlese, Piesporter Goldtröpchen van Kurt Hain in magnum. Jonge wijn die op zich niet misstond bij het gerecht, maar toch weinig spanning opleverde. Dat kon niet gezegd worden van de tweede wijn die we hierbij kregen: Justino’s Madeira, colheita 1996, Fine Rich (van Vinhos Justino Henriques). De gemoederen liepen aardig op en de meningen liepen sterk uiteen. Natuurlijk, deze zoete krachtige Madeira met zijn gebrande noten, caramel, vijgen, gebakken appel, getoaste tonen, koffie, mooie zuurgraad en lange afdronk, ging wat over het gerecht heen. Maar: spanning was er wel degelijk! De Fine Rich 1996 is een blend van diverse rode druivenrassen, voornamelijk tinta negra. De wijn is gerijpt in barriques en komt minimaal 5 jaar na de oogst op de markt. Voor mij was de riesling 1 + 1 =2, de Madeira echter verrassend 1 + 1 =3. De balsamico en nootjes in het gerecht pasten goed bij de Madeira. De zoetheid van de wijn harmonieerde met de eendenlever en de frisheid van de wijn sloot aan bij de zuren in de peer. Leuk!
Ook vorige week zagen we bij een wilddiner dat fazant met Elzas-riesling een logische en aardige combinatie opleverde, maar dat de gedurfde Bardolino het er eigenlijk beter bij deed; in dat geval mede door het buikspek en de behoorlijk op smaak gebrachte jus. Ook deze week was voor mij de gedurfde wijn de combinatie die niet alleen verrassender was, maar het voor mij ook net iets beter deed…
Geef een reactie