Weer eens Grieks gekookt. Een traditioneel kipgerecht uit Kreta uit mijn kookboek ‘De Mediterrane keuken’. Met een soort rösti (pannenkoek van geraspte aardappel), ruccola en stukjes malse kipfilet met mosterd-oreganosaus en kaasblokjes.

En zo doe je dat…
Stukjes kipfilet aanbraden. Afblussen met 150ml witte wijn en 1EL milde mosterd. Vocht iets laten verkoken tot dat de kip bijna gaar is (paar minuutjes). Op het einde verse oregano erbij, blokjes graviera-kaas en het sap van een citroen (bij gerecht voor 4 p.). Op smaak brengen met zout en peper. Bij gebrek aan Griekse graviera-schapenkaas, heb ik Comté genomen, vergelijkbaar smaakprofiel met zoetje en het smelt een beetje.
Van geraspte aardappelen pannenkoekjes bakken. Op het bord een aardappelpannenkoekje, een lepel kipfilet en wat ruccola doen.
Καλή όρεξη! Kali orexi! Eet smakelijk!

Domaine Papagiannakos
Erbij uiteraard een Griekse witte wijn, van de savatiano-druif: 2013 Markopoulo, savatiano van Domaine Papagiannakos. Wat een geweldig fijne wijn! Zacht, milde zuren, vol, citrus en wat tropische elementen. Gekregen van Astrid Schreuders, te koop bij AlbertsTaste.nl van Albert van Efferen (€10,95). Erg genoten van wijn & spijs èn de mooie combi.
De wijngaarden van Domaine Papagiannakos bevinden zich in Attica, meer specifiek in Markopoulo, zo’n 20km ten Zuiden van de luchthaven van Athene. Het wijnhuis bestaat sinds 1919. 3e generatie wijnmaker Vassilis Papagiannakos heeft recent een ultramodern mileuvriendelijk wijnbedrijf opgezet. Hij werkt biologisch en maakt deze wijn van 50 jaar oude savatiano-stokken.

Savatiano
Savatiano, weer zo’n voor de meesten onbekend druifje, hoewel het in Griekenland nota bene het meest aangeplante druivenras is. Onbekend levert meestal verrassingen op. Zo ook bij bovenstaande wijn. Mooie ontdekking.

Savatiano is een Grieks druivenras. De naam komt vermoedelijk van ‘savvato’, dat ‘zaterdag’ betekent, maar de reden wordt me niet duidelijk. Het ras komt veel voor in Attika en Midden- of Centraal-Griekenland. Als je ‘m al kent, dan is dat waarschijnlijk van de Griekse harswijn Retsina. Savatiano kan goed tegen droogte en hitte, maar heeft maar weinig zuren. Daarom wordt hij vaak aangevuld met druivenrassen als de assyrtiko of roditis, die van nature een hogere zuurgraad hebben. Zo krijgt je blendwijn meer fraicheur. Maar willen we dat altijd? Ik merk steeds meer dat (veel) zuren de gastronomische inzetbaarheid vermindert. Lees: met een wijn met veel zuren kun je bij wijn-spijscombinaties niet altijd goed uit de voeten. De zuren staan een harmonische match met eten soms in de weg. Savatiano heeft daar geen last van. Dat hebben we ook gemerkt bij de savatiano van Domaine Papagiannakos. Juist door de milde zuren, past de wijn uitstekend bij het gerecht. De wijn is daardoor ook de favoriet van menig sommelier. Overigens: Jances Robinson noemt in haar druivenbijbel ‘1368 grapes’ slechts twee aanbevolen wijnproducenten bij het druivenras savatiano: Papagiannakos en Roxani Matsa. Wat Papagiannakos betreft, ben ik het zeker met deze aanbeveling eens!